Szkoła Podstawowa w Bliziance
im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie, w rodzinie, w której ważną rolę odgrywał rozwój intelektualny człowieka. Już od najwcześniejszych lat rodzice nie tylko rozwijali w jedynaku zamiłowanie do literatury, ale przede wszystkim starali się wpoić synowi miłość i szacunek dla ojczyzny. Po ukończeniu szkoły podstawowej, Krzysztof Kamil rozpoczął naukę w renomowanym Gimnazjum (później liceum) im. S. Batorego w Warszawie. Wrażliwy, nieśmiały, wątłego zdrowia, trzymany pod kloszem Krzysztof – początkujący poeta, gdy tylko przyszła chwila próby, okazał się prawdziwym żołnierzem. W 1939r. zdał maturę, wkrótce po niej, w lipcu, zmarł jego ojciec. Jednak najgorsze miało dopiero nadejść… 1 września wybucha wojna. Reakcją Baczyńskiego na rozgrywające się wokół niego wydarzenia stają się wiersze, w których daje wyraz swoim rozterkom, szuka odpowiedzi na trudne pytania, gdzie buduje apokaliptyczną wizję otaczającego go świata pełnego zła, ludzkich dramatów, upadku wartości. Czas wojny niósł ze sobą również piękne doświadczenia. Pod koniec 1941r. Krzysztof poznał o rok młodszą od siebie Basię Drapczyńską, ich ślub odbył się 3 czerwca 1942r. Małżeństwo Baczyńskich rozkwitało, ich miłość promieniała. Ale nie zapominali o rzeczywistości. Trzy lata po maturze – w 1942r. – Krzysztof zdecydował się rozpocząć studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Pół roku później zrezygnował z nauki, postanowił wstąpić do Grup Szturmowych Szarych Szeregów (podległych AK). Mimo słabego zdrowia i niezwykłego talentu poetyckiego, który zauważony już został przez autorytety ówczesnego życia literackiego, Krzysztof postanowił wypełnić swoją powinność wobec ojczyzny. Uważał, że nie może postąpić inaczej, twierdził, że nie wystarczy tylko pisać. Wstąpił do batalionu „Zośka”, a w lipcu 1944r. przeniósł się do batalionu „Parasol”. W chwili wybuchu powstania warszawskiego nie zdołał dotrzeć do swojego plutonu, walczył w okolicy Placu Teatralnego, tam też zginął 4 sierpnia. W powstaniu warszawskim, 1 września 1944 zginęła także żona Baczyńskiego – Barbara. Baczyńscy pochowani zostali na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. „[…] śmierci się nie boję” – pisał Baczyński w wierszu dedykowanym Rodzicom.